Ik heb geen echte hoogtevrees, maar had in het begin wel wat last van hetzelfde probleem. De tip die ik toen kreeg is:

Klimmen tot je niet meer durft, en vervolgens een blok vragen aan je klimmaatje. Dan laat je de wand los en ga je even rustig in je gordel hangen, tot je je wat beter voelt. Daarna ga je terug naar de wand, en klim je met beide voeten nog een stap verder omhoog. Vaak is dat maar een halve meter ongeveer, maar daar gaat het niet om. Na een stap verder, ga je gewoon terug naar beneden. Zo ga je elke keer een heel klein beetje door je grens heen, zonder er zo ver overheen te gaan dat je helemaal bevriest en de volgende keer niet meer durft.

Als je het eng vindt om in je gordel te gaan hangen, zou je daarmee dichter bij de grond vast wat kunnen oefenen.

Om te trainen hoef je niet met scherp op rots te beuken. Met Mantis tools of Fig4’s van Alpkit word je ook bere sterk.

Beste Roosje,

Ik vermoed dat je met je posts er op doelt dat het mixed klimmen en drytoolen schade berokkend aan de rots?en dat je lezers oproept om hierover met een mening te komen?

Je hebt zeker een punt dat het staal van doorn en stijgijzers de rots beschadigt. Zo ook het staal van de pickels en stijgijzers waarmee in de bergen in alpien terrein wordt geklommen. En ook de benagelde schoenen van weleer waarmee men vroeger de bergen beklom. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. Wanneer in de bergsport onder koude omstandigheden rotswanden beklommen worden dan is er vaak sprake van besneeuwd of verijst terrein. In die gevallen wordt er met ijzer op de rots geklommen. De beschadigingen die dan optreden zijn aanvaardbaar. Het dynamische milieu waarin geklommen wordt maakt dat de 'huid' van de berg waar we op klimmen eens in de zoveel tijd een laagje loslaat en daarna weer fris nieuw is. 

Anders wordt het wanneer zomerse rotsklimroutes beschadigd dreigen te raken door winterse beklimmingen 'met staal'. In de gebieden waar dit speelt heeft men daarom spelregels opgesteld. Neem Schotland als voorbeeld. Een route moet 'in conditie' zijn, anders is het niet legitiem een winterse beklimming uit te voeren. Rots en 'turf' zouden anders overmatig leiden onder de beklimming. 

Toen er circa 20 jaar geleden her en der in de wereld vraag ontstond naar het inrichten van speciale drytoolwanden/sectoren krabden de locale klimmersgemeenschappen zich uiteraard achter de oren. Geen klimmer met hart voor zijn of haar omgeving wil immers de klimmogelijkheden vernacheld zien. Drytool en mixedroutes zijn daarom alleen ingericht op de meest shitty delen van rotswanden ,delen die zomers perma-nat zijn, of zo brokkelig dat klimmen er niet mogelijk is, of buitengewoon onaangenaam. 

Jouw eerste en derde foto's laten de houtpanelen zien die in Utrecht op de Uithof geplaatst zijn (en die vervangbaar zijn) om het klimmen in ijs te simuleren. Deze panelen mogen kapot. Je vierde foto laat een door de mens geëxploiteerde steengroeve zien, waar op de gladde wanden grepen zijn gemonteerd om op te klimmen. Dat is wederom een voorbeeld van beoogd gebruik. De laatste fot ten slotte laat een mixed/drytoolsector zien die in rots is ingericht die niet geschikt is voor 'normaal' rotsklimmen. Wederom beoogd voor het gebruik. En daarmee voldoende duurzaam in de optiek van de klimmersgemeenschap.